كوارتز مصرفي در فرآيند توليد فروسيليسيم بايستي نقطه نرم شدن بالایي داشته باشد. علت اين امر آن است كه كوارتز بايستي تا زماني كه به حفره واكنشي نرسيده، شكل اوليه خود را حفظ كرده و بدون آن‌که ذوب شود وارد منطقه فعل‌وانفعال گردد. به‌عبارت‌دیگر، كوارتز بهتر است در حالت‌جامد احياء شود و چنانچه قبل از احياء ذوب‌شده و وارد حوضچه مذاب گردد، به ميزان قابل‌توجهی تشكيل سرباره داده و احياء آن در اين حالت بسيار مشكل خواهد بود. لذا كوارتز مصرفي بايستي ازنقطه‌نظر حرارتي و مكانيكي پايدار بوده و درصد ناخالصي‌هاي آن، بخصوص Na و K، پايين باشد. پايداري حرارتي كوارتز بر اساس يك آزمايش استاندارد اندازه‌گیری مي‌شود. اكسيد آهن موجود در كوارتز نيز نبايستي از 0.5 درصد بيشتر باشد زيرا پايداري حرارتي آن را كاهش مي‌دهد. به‌طورکلی پایداری حرارتی کوارتز مناسب تولید فروسیلیسیم می‌بایست بیش از 70 درصد باشد. پيريت از ناخالصي‌هايي است كه نبايستي در كوارتز مصرفي در اين صنعت وجود داشته باشد. در جدول زیر ترکیب شیمیائی کوارتز مناسب جهت فرآیند تولید فروسیلیسیم ارائه‌شده است.
ترکیب شیمیائی کوارتز مناسب جهت فرآیند تولید فروسیلیسیم
|
ترکیبات |
SiO2 |
Fe2O3 |
Al2O3 |
CaO |
|
درصد |
97.5 min |
0.5 max |
0.6 max |
0.3 max |
دانه‌بندی کوارتز نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. دانه‌بندی مناسب برای فرآیند تولید در حدود 80-20 میلی‌متر می‌باشد و اجزای با دانه‌بندی کمتر از 20 میلی‌متر نباید از 5% تجاوز نماید.
